Het stelsel van de notionele interestaftrek is zeker één van de onderwerpen die het meest worden gewaardeerd bij het naderen van elke verkiezingsdatum. Deze fiscale constructie wordt inderdaad door sommigen beschouwd als een waar “geschenk” dat door de belastingplichtigen enkel en alleen wordt gegeven aan grote bedrijven die zo het betalen van belastingen zouden vermijden.
Maar het invoeren van de notionele interestaftrek had juist als doel om België fiscaal aantrekkelijk te maken voor buitenlandse investeerders en een geloofwaardig en concurrerend alternatief aan te bieden voor de coördinatiecentra waarvan het stelsel veroordeeld werd door de Europese autoriteiten.
De Federale Overheidsdienst Financiën prijst zelf de positieve effecten van de notionele interestaftrek aan, waaronder “een algemene vermindering van het effectieve belastingtarief van de vennootschapsbelasting voor alle bedrijven, alsook een hogere rendabiliteit van de investering na belasting” en “het aanmoedigen van intensieve kapitaalsinvesteringen in België, en een stimulering voor de multinationals om de mogelijkheid te bekijken om activiteiten, zoals het financieren binnen de groep, de gecentraliseerde aankopen en factoring, aan de Belgische entiteit van een groep” toe te voegen.
Het is bijgevolg waar dat de notionele interestaftrek vele bedrijven heeft toegelaten hun belastbaar resultaat te verminderen, maar dat is net het doel dat, met volledige kennis van zaken, wordt nagestreefd door de politieke partijen die aan de oorsprong van de constructie stonden en waarvan sommigen het vandaag krachtig bekritiseren.
Voor zover is het onjuist te beweren dat de belastingplichtigen rechtstreeks vanuit hun zakken deelnemen aan de constructies, zeker de enkelvoudige, die door bepaalde bedrijven werden ingevoerd om de betaling van eender welke belasting te voorkomen en dat de afschaffing van de notionele interestaftrek aanzienlijke positieve gevolgen zou hebben op het budget van het land.
Het is inderdaad zo dat de meeste aangeklaagde systemen zonder de notionele interestaftrek simpelweg nooit zouden opgesteld geweest zijn. Zo heeft de notionele interestaftrek geen enkel fiscaal verlies tot gevolg, maar meer nog een winstderving die, zonder deze constructie, op geen enkele wijze had kunnen geïnd worden.
De oproepen die in verkiezingsperiode worden gedaan om de notionele interesten af te schaffen, hebben dus als enig effect gehad dat ze de juridische onzekerheid hebben doen groeien van de belastingplichtige bedrijven die op een wettelijke manier voordeel halen uit deze constructie teneinde hun hoge fiscale lasten, die op de overgrote meerderheid van hen weegt, te verminderen.
Deze aankondigingseffecten, toegevoegd aan de vele wijzigingen die reeds aan het stelsel werden aangebracht op een tijdspanne van een paar jaar, brengen schade toe aan de juridische zekerheid in een gebied waar het principe van wettelijkheid in fiscale zaken van toepassing is en waar de belastingplichtige ten gepaste tijde moet weten welke de juridische en fiscale gevolgen zullen zijn die morgen aan zijn activiteiten verbonden zijn.
Deze constante juridische onzekerheid brengt er sommige bedrijven toe om serenere oorden op te zoeken, door zich soms op slechts enkele kilometers van onze grenzen te vestigen, dit ten nadele van de competitiviteit, de economie en het imago van België op internationaal vlak. Dit valt natuurlijk te betreuren.