België, dat sinds enkele jaren permanent tot één van de drie meest belaste landen behoort, heeft een regering die voor de derde keer in één jaar tijd de effecten van de crisis denkt op te lossen door… de belastingen te verhogen!

Opnieuw zijn het de ondernemingen en de spaarders die de belangrijkste slachtoffers zullen zijn van de overheidsmaatregelen.

De ondernemingen zullen een nieuwe kost van notionele intresten en een absurde belasting van 0,4% op de meerwaarde op aandelen ondergaan. Het systeem van de notionele intresten is zonder twijfel ver van ideaal en het was beter geweest om het belastingtarief voor bedrijven op lineaire wijze te verminderen toen ze werden ingevoerd, zoals men in de meeste andere Europese landen doet. Het gevolg is dat België vandaag een belastingtarief voor bedrijven heeft die het hoogst is in gans Europa en dat de notionele intresten bovendien minder en minder aantrekkelijk zijn.

Wat de spaarders betreft, zal het belastingtarief op bijna het geheel van hun inkomsten naar 25% stijgen, wat een percentage is dat hoger is dan dat van meer dan de helft van de landen van de Europese Unie. Het is dus verkeerd om te zeggen dat België een fiscaal paradijs is voor roerende inkomsten. Men moet trouwens de relevantie in vraag stellen van het argument dat bestaat uit het vergelijken van het tarief van roerende voorheffing, nu 25%, met het tarief dat geheven wordt op de beroepsinkomsten, dat zeker hoger is. Daarbij wordt vergeten dat bijna het geheel van de inkomsten uit het vermogen op vandaag puur fictief zijn. De spaarders wiens het inkomen het inflatiepercentage, dat nu 2,5% is, bereikt, zijn uitzonderlijk. Diegene die 2% aan intresten krijgt, verliest dus elk jaar geld, maar is toch belast op een inkomen dat puur nominaal is.

Het is in werkelijkheid het vermogen zelf dat door het publieke beleid van financiële repressie (door inflatie) en fiscale repressie ( door belasting) wordt aangetast.