In de afgelopen weken hebben de journalisten dit echt tot de op de draad uitgezocht en de meeste politici hebben niet nagelaten om meestal fel, en met het oog op de verkiezingen, te reageren. Het was te verwachten dat Europa op een bepaald ogenblik ook zou geïnterpelleerd worden over de kwestie van fiscale concurrentie.

Zo, voor wat betreft de vermoedens rond de aanvraag van de Belgische nationaliteit door een Franse miljardair, alsook over het feit dat een dergelijke stap kan gemotiveerd zijn door fiscale motieven, heeft de Europese commissaris die bevoegd is voor fiscaliteit laten weten dat zijn diensten " de Belgische wetgeving onderzocht hadden”.

Ze hebben er echter uit besloten dat zij " iedereen (fiscaal) op dezelfde manier worden behandeld", " of zij nu Belg zijn of buitenlands. Geen enkele klacht over een mogelijk discriminerend draagvlak van de Belgische wetgeving is daarom aan de orde.

Over het bredere onderwerp van fiscale concurrentie in Europa, " zijn wij van mening dat we moeten strijden tegen de schadelijke fiscale concurrentie ", heeft de Europese commissaris verklaard. Maar, heeft hij toegevoegd en benadrukt, " wij denken dat een zekere mate van loyale concurrentie in termen van (belastingtarief) ook gezond kan zijn, door ervoor te zorgen dat de Staten niet proberen om al hun budgettaire problemen alleen maar door belastingverhogingen op te lossen”.

Het is inderdaad te eenvoudig om terug te grijpen naar overdreven belastingen en deze te hekelen die geneigd zouden zijn om eraan te ontsnappen, zonder een systeem dat bewijst inefficiënt te zijn, in vraag te stellen.

Een bevinding is nochtans nodig: er is geen fiscale planning zonder reden. Het is legitiem voor de belastingbetaler die van mening is dat zijn fiscaal dossier te zwaar is, om een bescherming van zijn patrimonium na te streven. Wat kan je hem kwalijk nemen? Dat is slechts het symptoom en de remedie voor een fiscaal beleid dat hij voornamelijk als confiscatoir beoordeelt.

De belastingbetaler kan blij zijn dat een dergelijk standpunt op Europees niveau wordt aangenomen. Het is trouwens slechts de weerspiegeling van de rechtspraak van het Europese Hof van Justitie, die de Staten er herhaaldelijk op gewezen heeft dat het onderzoek van fiscale inkomsten slechts als een dwingende reden van algemeen belang kan beschouwd worden, die kan ingeroepen worden ter rechtvaardiging van een maatregel die in principe in strijd is met een fundamentele vrijheid, zoals de vrijheid van vestiging en het vrije verkeer van personen en kapitaal binnen de Unie. Diezelfde rechtspraak erkent trouwens ook het principe van vrije keuze van de minst opgelegde manier.

Ten slotte kan men ook opmerken dat de Europese Commissie zich ertoe verbonden heeft om voorstellen te maken nog voor "het einde van het jaar" om te strijden tegen belastingparadijzen en belastingontduiking, hierbij referentie makend aan het debat over de Rubik-akkoorden dat momenteel plaats heeft tussen de verschillende Europese Staten.

Wij zullen u uiteraard op de hoogte houden over dit onderwerp