De politiek van de aanwervingsstop in alle publieke administraties had als gevolg dat het aantal ambtenaren van de fiscus werd teruggebracht van 29.000 tot ongeveer 25.000. Dat was een normale evolutie, in een overgeadministreerd land, en waar het aantal fiscale ambtenaren per inwoner het hoogste ter wereld was en nog steeds is.

We moeten dan ook verwonderd zijn dat een regering die voorgezeten wordt door een eerste-minister die « liberaal » is, beslist heeft om de ambtenaren van de fiscale administratie in één keer opnieuw te verhogen met 800 personen.

Nochtans, als we dit vergelijken met de fiscale administratie in Nederlands, gekend voor haar efficiëntie, die ook werkt in een land dat sterk gefiscaliseerd is, en een grotere bevolking heeft dan België, stellen we vast dat zij minder dan 18.000 personen nodig hebben. Hoe verklaren we dat de Belgische politici het feit ondersteunen dat de fiscus van hun land belangrijke versterking nodig heeft om de belastingplichtigen te controleren?

De gehele pers heeft in de maatregel een vooruitgang gezien, terwijl het eigenlijk een stap terugzetten is.