Sinds vele jaren eigent de fiscale administratie zich het recht toe om beroepsinkomsten van loontrekkenden die in België wonen en hun beroepsactiviteiten in het Groothertogdom Luxemburg uitoefenen, te belasten. Dit standpunt is in strijd met artikel 15 van het Verdrag ter voorkoming van de dubbele belasting dat tussen België en het Groothertogdom Luxemburg werd afgesloten, volgens welk de bezoldigingen van een loontrekkende die in België woont en die in het Groothertogdom Luxemburg werkt enkel in het Groothertogdom belast worden.
De Belgische fiscale administratie eist het bewijs dat de loontrekkende activiteit weldegelijk fysiek wordt uitgeoefend op Luxemburgs grondgebied.
Als de loontrekkende het gevraagde bewijs niet kan voorleggen, wordt hij een tweede keer belast in België.
Een minnelijk akkoord van 16 maart 2015 voorziet echter een tolerantiedrempel van 24 werkdagen voor wat betreft de fysieke aanwezigheid buiten de gewoonlijke Werkstaat.
Voor alle duidelijkheid, Luxemburg behoudt zijn volledige belastingbevoegdheid als de duur van de activiteiten die buiten Luxemburg worden uitgeoefend minder dan 25 dagen per jaar is.
Het aantal werkdagen per jaar dat de Belgische grensarbeiders zullen mogen presteren van bij hen thuis zou moeten opgetrokken worden van 24 naar 69 volgens een (nog te bevestigen) akkoord dat uitgaat van de Waalse gewestregering.
De maatregel die als bedoeling heeft het thuiswerk te vergemakkelijken, werd door Johan Van Overtveldt, de Belgische federale minister van Financiën, aanvaard, maar de Luxemburgse executieve moet haar akkoord nog geven om deze verandering te valideren.
Het moet nog blijken of het akkoord, zoals we konden lezen in de media, effectief zal zijn vanaf 2019, aangezien sommigen, zoals het OBG-L syndicaat, eraan herinnerd hebben dat naast het internationale fiscale recht, vanuit het oogpunt van het sociaal recht deze keer, er ook rekening moet gehouden worden met het Europees Reglement (883/2004) betreffende de coördinatie van de sociale zekerheidsstelsels binnen de Europese Economische Ruimte, dat zegt dat een grensarbeider die meer dan 25% van zijn werktijd fysiek in het land van zijn woonplaats uitoefent, hij van rechtswege zal onderworpen zijn aan de sociale zekerheid van het land waar hij woont, zijnde België in dit geval…