In twee beslissingen van 2 februari 2016 bevestigt de DVB dat de inkomsten die gegenereerd worden uit een verzekeringscontract tak 23 dat gekoppeld is aan een speciaal beleggingsfonds en dat geen enkele rendementsgarantie geeft, geen interesten zijn in de zin van artikel 19, §1ste, 3°, WIB92.

De vraag had betrekking op de bevestiging dat het levensverzekeringscontract tak 23 bestempeld werd als levensverzekeringscontract dat gekoppeld is aan één of meerdere beleggingsfondsen zonder rendementsgarantie noch verplichtingen die bepaald zijn met betrekking tot hun duur en hun bedrag of hun rendementsvoet, in de zin van het WIB92.

En bijgevolg, dat de inkomsten die opgenomen zijn in de kapitalen die aan de begunstigde gestort worden bij overlijden van de laatst overlevende verzekerde of de verzekeringsnemer in geval van gehele of gedeeltelijke afkoop, noch belastbare roerende inkomsten, noch diverse inkomsten zijn (niet-toepassing van de artikelen 19, §1ste, 3°, en 90, 1°, WIB92).

De DVB stelt vast dat het contract weldegelijk een levensverzekeringscontract tak 23 is zonder enige rendementsgarantie, aangezien het gekoppeld is aan de evolutie van de waarde van een of meerdere beleggingsfondsen waarvan het rendement niet gegarandeerd is en dat het beleggingsrisico volledig door de enige verzekeringsnemer wordt gedragen en het contract geen enkele winstdeling voorziet.

De kwalificatie van “speciaal fonds” bestaat zeker niet als afzonderlijke categorie in het Belgisch verzekeringsrecht, maar wel in het Luxemburgs recht waar het omschreven is als “een intern fonds, al dan niet in directe lijn, dat geen rendementsgarantie inhoudt, beheerd door een unieke beheerder en dienstdoend als ondersteuning van één enkel contract”.

Dit laat de DVB toe te besluiten dat het contract dus een levensverzekeringscontract is dat geen “rendementsgarantie” inhoudt, noch “verplichtingen die bepaald zijn voor wat betreft hun duur en hun bedrag of het rendementsvoet” in de zin van artikel 19, §1ste, 3°, WIB92. Het betreft dus een levensverzekeringscontract tak 23.

Er werd ook aan de DVB gevraagd om te bevestigen dat het contract geen fiscaal misbruik inhield en gerechtvaardigd is door andere motieven dan de wil om belastingen op de inkomsten in de zin van artikel 344, § 1ste, WIB92 te ontduiken en het dus niet op basis van deze bepaling als onbelastbaar zou kunnen verklaard worden.

Van de verschillende criteria hecht de DVB vooral belang aan het feit dat de verzekeringsnemer geen enkele contractuele relatie heeft met de beheerder en dat hij geen enkel eigendomsrecht heeft op het speciaal intern fonds en zijn onderliggende activa die de exclusieve eigendom blijven van de verzekeraar. De verzekeringsnemer mag in ieder geval op geen enkel moment tussenkomen in het beheer van het of de speciale beleggingsfondsen. De onderliggende activa van het of de speciale beleggingsfondsen aan het Contract worden enkel beheerd door de onafhankelijke beheerder die werd aangesteld door het filiaal dat hij onder zijn controle heeft.

In het kader van wat vooraf gaat, is de DVB van oordeel dat het afsluiten van dergelijk contract niet mag beschouwd worden als zou het een fiscaal misbruik inhouden in de zin van artikel 344, §1ste, WIB92.

Deze twee beslissingen zijn interessant, want op die manier kennen we de eerder gunstige positie van de fiscale administratie inzake de Luxemburgse speciale fondsen.

Vele voorwaarden en voorbehouden die door de DVB werden geformuleerd om de contracten te valideren, tonen echter aan dat bepaalde formules nog moeten gevalideerd worden door hun gegrondheid aan te tonen; we denken bijvoorbeeld aan de overdracht van aandelen naar de verzekeringsmaatschappij ten titel van premiebetaling, die volgens ons moet bekeken worden als een inbetalinggeving die geen enkel juridisch probleem vormt in het Luxemburgs recht, noch, naar onze mening, in het Belgische recht.