Een recent arrest van het Hof van beroep van Bergen brengt goed de principes in herinnering die aan de grondslag liggen van de toepassing van artikel 90, 1°, van het WIB (en vandaag artikel 90, 9°) inzake de meerwaarde op aandelen.

Men herinnert zich dat de meerwaarde die gerealiseerd wordt op aandelen in het kader van een normaal beheer van het privévermogen vrijgesteld zijn van personenbelasting (voetnoot: We hebben het hier niet over de nieuwe belasting op speculatie die we in onze vorige editie hebben uiteengezet).

Iemand die in een bvba werkte als apotheker gespecialiseerd in klinische analyse werd door de administratie op een meerwaarde op aandelen als diverse inkomsten belast.

De administratie belaste het verschil tussen de verkoopprijs van de aandelen van de apotheker en het bedrag van onderschrijving als diverse inkomsten, dit in toepassing van artikel 90, 1°, van het WIB.

Er werd een verhoging van 50% toegepast, omdat de administratie meende dat de wil om belasting te ontduiken, werd aangetoond.

Nadat het Hof eraan herinnerde dat het aan de administratie toekomt om aan te tonen dat verrichting niet valt binnen de grenzen van het normale beheer van het privévermogen, omdat ze met een speculatieve intentie werd uitgevoerd, herinnert het Hof van beroep van Bergen aan de fundamentele principes inzake het normaal beheer van een privévermogen.

In eerste instantie herinnert het Hof eraan dat de voorbereidende werken van het Wetboek van inkomstenbelastingen aantonen dat het beheer van het privévermogen verschilt van de uitoefening van een lucratieve bezigheid of van speculatie en dit zowel qua aard van de goederen, gebouwen, portefeuillewaarden, roerende goederen, als qua aard van de te stellen handelingen: dit zijn de handelingen die een goede huisvader stelt, niet alleen voor het normale beheer, maar ook voor de resultaten, de verwezenlijking en het hergebruik van vermogensonderdelen, met andere woorden deze verkregen via erfenis, schenking of eigen spaargeld, of nog het hergebruik van vervreemde goederen.

Het Hof herinnert eraan dat er, opdat er sprake zou zijn van speculatie, een intentionele aankoop moet zijn met het oog op een doorverkoop met winst binnen een langere of minder lange termijn.

In dit geval stelt het Hof vast dat de apotheker de aandelen van de vennootschap met haar eigen spaargeld heeft aangekocht en dat de omvang van de fondsen die zij daartoe bestemd heeft in vergelijking met haar volledig vermogen niet van die aard is dat het aantoont dat zij een risico heeft genomen.

Het Hof zegt overigens dat deze investering werd uitgevoerd in het kader van haar beroepsactiviteit die zij wenste te vrijwaren. Met betrekking tot dit gegeven onderstreept het Hof dat deze omstandigheid een normaal beheer als goede huisvader niet verhindert, in dit geval vaststellend dat de verworven aandelen in het privévermogen van de apotheker werden opgenomen.

Ten slotte stelt het Hof dat, aangezien er een termijn van 5 jaar is verlopen tussen de aankoop van de aandelen in 2002 en de doorverkoop in 2007, deze substantiële termijn bijdraagt tot de ontkrachting van de intentie tot speculatie in hoofde van de apotheker.

Voor al deze motieven heeft het Hof een vermindering van de bijdragen opgelegd en willigt zij het verzoek van de apotheker in.

Deze rechtspraak brengt de fundamentele principes van artikel 90, 1° (en van artikel 90, 9°, dat ook refereert naar het normale beheer van het privévermogen) in herinnering en toont meer bepaald aan dat men geval per geval moet beoordelen om na te gaan in welke mate een handeling onder het « normale » beheer van het privévermogen valt.

Er moet effectief rekening worden gehouden met het vermogen van de persoon en haar specifieke situatie.

Wat de omstandigheden in dit geval betreft, heeft het Hof geldig kunnen vaststellen dat de handelingen van aankoop en doorverkoop niet buiten het normale beheer van het privévermogen van de apotheker vielen.