De Pers heeft onlangs “onthuld” wat iedereen al wist: er was ooit een periode, die vandaag voorbij is, dat Belgen Panamese bedrijven opgericht hebben of andere belastingparadijzen gecreëerd hebben, om, meestal op een wettelijke manier, maar soms op een dubieuzere manier, te ontsnappen aan zware Belgische belastingen. De parlementairen, die doen alsof ze verrast zijn, beslissen daarop om een bijzondere parlementaire commissie in te stellen die moet debatteren over dit onderwerp.

Dit is toch een vreemde opvatting over de rol van het parlement. De taak van het parlement bestaat uit het controleren van de uitvoerende macht, waarvan we zeker mogen zijn dat deze niets heeft gedaan om de oprichting van offshore bedrijven te stimuleren. Meer nog, deze offshore bedrijven werden vooral tussen 2005 – 2008 opgericht om te ontsnappen aan de Europese roerende voorheffing die enkel van toepassing was op natuurlijke personen; toen wisten de volledige Europese financiële sector en de fiscale administraties dat dit tot de oprichting van dergelijke bedrijven zou leiden, en de Belgische regering was uiteraard niet de regering die nu aan de macht is.

De rol van het parlement bestaat niet uit het zoeken naar belastingontduikers. Hiervoor bestaat er een fiscale administratie en over het algemeen kwijt zij zich met competentie en terughoudendheid van haar taak. Men kan zich afvragen of deze kwaliteiten gelijkmatig aanwezig zijn bij onze politici.

Zouden we niet kunnen terugkeren naar de principes van: het parlement controleert de regering en de administratie controleert de belastingplichtigen?