In bijna alle grote financiële en fiscale zaken, en bepaalde andere, kan een bepaald deel van de media, van bij het begin van het onderzoek, de hand leggen op zeer precieze informatie over de voortgang van deze zaken. Bijna altijd gaat het over de bevestiging van schuld van bepaalde verdachten, bij voorkeur de meest gekende, vóór elk vonnis, en op basis van simpele vermoedens. Dan kan men spreken over het “schandaal”, van de naam van de persoon die slachtoffer is van deze onthullingen.

De pers doet haar werk door informatie vrij te geven, maar we moeten systematisch vaststellen dat deze informatie enkel maar kan komen van personen die onderworpen zijn aan het beroepsgeheim. Het gebeurt zelden dat de onthullingen afkomstig zijn van de belastingdienst, maar veel vaker dat hun bron nergens anders moet gezocht worden dan in de middens van het strafrechtelijk onderzoek.

Nochtans wordt niemand ooit veroordeeld en wordt er nooit geen deftig onderzoek gevoerd naar deze onthullingen die nochtans misdrijven inhouden.

Het is nog meer verwonderlijk dat er vaak niet alleen een schending van het onderzoek is, maar ook een echte manipulatie : het gaat erom de reputatie van de verdachte personen te schaden waarvan achteraf vaak wordt vastgesteld dat ze onschuldig zijn. Maar de vrijspraken worden nooit op de eerste pagina gepubliceerd ….