In België was het de traditie dat de politieke macht zich, zeker op fiscaal vlak, niet moeide met het beheer van individuele dossiers van belastingplichtigen.

Dat is de reden waarom de ministeriële kabinetten, wanneer ze werden gewaarschuwd door een belastingplichtige die zich beklaagde over zijn fiscale behandeling, zich traditioneel onthielden om hierin tussen te komen, behalve eventueel de klacht doorspelen aan de bevoegde dienst.

Deze traditie van “neutraliteit van de Staat” houdt in dat de politiekers, en meer bepaald de leden van de regering, algemene beslissingen kunnen nemen in het kader van hun competenties, maar dat het exclusief aan de administratie toekomt om de specifieke gevallen te beheren.

Het is dan ook verwonderlijk om te zien dat parlementairen, wanneer het gaat om een vermeende fiscale fraude, onmiddellijk vragen stellen aan leden van de regering over specifieke dossiers, en zelfs dat bepaalde dossiers, betreffende dossiers van grote bedrijven of zinnebeeldige personaliteiten, het voorwerp vormen van onderzoeken, zoals dat het geval is voor een groot elektriciteitsbedrijf, dit op verzoek van een Staatssecretaris die werd gewaarschuwd door een collega van zijn politieke partij. Los van dit feit, dit belangrijk principe van de neutraliteit van de Staat, is een nieuwe afdrijving van de macht, gewoon omdat men zich in een verkiezingscampagne bevindt.

Il était de tradition, en Belgique, que le pouvoir politique, à tout le moins dans le domaine fiscal ne s’ingérait pas dans la gestion des dossiers individuels des contribuables.

C’est la raison pour laquelle, traditionnellement, les cabinets ministériels s’abstiennent, lorsqu’ils sont alertés par un contribuable qui se plaint de son traitement fiscal, d’intervenir dans celui-ci, hormis éventuellement de transmettre la plainte aux services compétents.

Cette tradition de « neutralité de l’Etat », implique que les hommes politiques, et notamment les membres du gouvernement, peuvent prendre des décisions générales dans le cadre de leurs attributions, mais qu’il appartient exclusivement aux administrations de gérer les cas particuliers.

Il est dès lors étonnant de voir que, lorsqu’il s’agit de fraude fiscale prétendue, des parlementaires posent directement des questions à des membres du gouvernement quant à des dossiers spécifiques, et même que certains dossiers, concernant des dossiers de grandes sociétés ou de personnalités emblématiques, font l’objet d’enquêtes, comme c’est le cas d’une grande compagnie d’électricité, sur instructions d’un Secrétaire d’Etat alerté par un collègue de son parti politique. Abandonner de fait, cet important principe de la neutralité de l’Etat, simplement parce qu’on se trouve en campagne électorale, c’est une nouvelle dérive du pouvoir.