ours-idefisc

Idefisc — Actualités fiscales

Een centraal bestand, het begin van een vermogenskadaster

Iedereen krijgt tegenwoordig adviezen van zijn bankinstellingen die hen waarschuwen van het feit dat de bank zijn identiteit en het nummer van zijn bankrekening communiceert aan een “centraal bestand” tot dewelke de fiscus toegang kan hebben.

In realiteit wordt dit bestand niet bijgehouden door de fiscale administratie, maar wordt deze beheerd door de Nationale Bank van België. Het bevat noch de saldo’ s van de rekeningen, noch de namen van de economische begunstigden van de rekeningen die bedrijven bezitten, maar enkel de identiteit van de titularis en het bankrekeningnummer dat een Belgische inwoner bezit bij een Belgische bank.

De belastingplichtigen moeten zelf ook de lijst van bankrekeningen die zij bij buitenlandse banken bezitten, communiceren.

De fiscus zal niet automatisch toegang hebben tot deze informatie. Hij kan pas toegang hebben, met het oog op een belasting, nadat hij “aanwijzingen van fraude” heeft bekend gemaakt aan de belastingplichtige die, in voorkomend geval, het recht zal hebben om aan de rechter een betwisting op dit punt voor te leggen.

Maar deze formaliteit is niet vereist voor de belastingontvanger wanneer hij probeert om de reeds verworven belastingen te innen. Hij kan zich onvoorwaardelijk richten tot het centrale Contactpunt en de lijst van alle bankrekeningen die een Belgisch belastingplichtige bezit, bekomen, alsook van alle buitenlandse rekeningen die deze laatste zal aangegeven hebben. En, wanneer deze informatie in het bezit is van de ontvanger, is hij vrij om deze te communiceren aan de belastingdiensten, en zelfs om deze informatie in te voeren in een algemene databank van de fiscale administratie.

Als men daaraan vanaf 2015 het perspectief van een automatische informatie-uitwisseling tussen vele landen toevoegt en de ontwikkeling van de patrimoniale documentatie die de administratie verzamelt, moet men hieruit besluiten dat, ondanks de enkele regels die nog bestaan om het privéleven te beschermen, het een waar vermogenskadaster is dat, stuk per stuk, door de administraties wordt opgebouwd. In dat domein als in zovele andere, en niet alleen op vlak van fiscale zaken, denkt de Staat dat het zijn recht is om alles te weten over iedereen en geeft zichzelf hiervoor de nodige middelen.

Thema : Bankgeheim Auteur : Thierry Afschrift

Editorial : Un fichier central, amorce d’un cadastre des fortunes

Chacun reçoit, actuellement, des avis de ses organismes bancaires, qui le préviennent du fait que la banque communique son identité, et le numéro de son compte à un « fichier central », auquel le fisc peut avoir accès.

En réalité, ce fichier n’est pas tenu par l’administration fiscale, mais géré par la Banque Nationale de Belgique. Il ne contient pas les soldes des comptes, ni même les noms des bénéficiaires économiques des comptes détenus par des sociétés, mais seulement l’identité du titulaire et le numéro du compte détenu par un résident belge auprès d’une banque belge.

Les contribuables doivent aussi communiquer eux-mêmes la liste des comptes qu’ils détiennent dans des banques étrangères.

Le fisc ne pourra pas accéder automatiquement à ces informations. Il ne pourra le faire, en vue d’une taxation, qu’après avoir notifié des « indices de fraude » au contribuable, qui sera en droit, le cas échéant, de saisir le juge d’une contestation sur ce point.

Mais cette formalité n’est pas requise pour le receveur des contributions, lorsqu’il tente d’obtenir le recouvrement d’impôts déjà enrôlés. Celui-ci peut, sans condition, s’adresser au Point de contact central et obtenir la liste de tous les comptes bancaires détenus par un contribuable belge, ainsi que de tous les comptes étrangers que celui-ci aura déclarés. Et, lorsque cette information est détenue par le receveur, il est libre de la communiquer aux services de taxation, voire de l’introduire dans une banque de données générale propre à l’administration fiscale.

Si l’on ajoute à cela la perspective, dès 2015, d’un échange automatique d’informations bancaires entre beaucoup de pays, et le développement de la documentation patrimoniale que rassemble l’administration, il faut en conclure, malgré les quelques règles qui subsistent encore, pour protéger la vie privée, que c’est un véritable cadastre des fortunes que, morceau par morceau, les administrations sont en train de construire. Dans ce domaine comme dans tant d’autres, et pas seulement en matière fiscale, l’Etat se croit en droit de tout savoir sur tout le monde, et s’en donne légalement les moyens.

Thème : Le secret bancaire Auteur : Thierry Afschrift
ours-idefisc
Idefisc — Actualités Fiscales
©2003-2020 Idefisc & Words and Wires W3validator