We hebben reeds onderlijnd hoezeer de hervorming van de vennootschapsbelasting een ontgoocheling was.

Het principe van de hervorming is om het tarief van de vennootschapsbelasting, zonder twijfel onvoldoende, te verlagen, maar in realiteit verlaagt ze het bedrag ervan niet, omdat de verlaging van het tarief gepaard gaat met “compenserende” maatregelen, die de hervorming “budgettair neutraal” maken. Met andere woorden, alle bedrijven zullen nog altijd evenveel belastingen betalen, zijnde te veel. Sommigen zullen minder betalen, terwijl anderen nog meer zullen betalen.

De pers heeft onlangs het voornemen van de minister van financiën aangekondigd om de personenbelasting “nog te verlagen”. Dat zal natuurlijk voor na 2019 zijn ofwel voor een moment waarop deze regering niet meer in functie zal zijn. Maar vooral, de informatie zoals ze werd gegeven, is dubbel onjuist.

Ten eerste werd de personenbelasting niet verlaagd onder de huidige legislatuur en het is het dus niet juist om te stellen dat men deze “nog” zal verlagen. De inkomsten uit deze materie zijn blijven stijgen en de “tax shift” was zelf ook budgettair neutraal. De bescheiden belastingverlagingen die deze inhoudt, werden gecompenseerd door de verhoging van andere heffingen.

Ten slotte heeft de minister het voornemen om na 2019 de belasting van bepaalde inkomsten nog meer te verlagen en dit alles door de maatregel geheel of gedeeltelijk te compenseren zodat een budgettair neutraal resultaat bekomen wordt.

Dat zijn nutteloze standpunten. Het probleem in België is niet om bepaalde soorten inkomsten een beetje meer of een beetje minder te belasten en de buitensporige lasten van de ene op de andere over te dragen. We moeten uiteindelijk begrijpen dat men niet onbeperkt één van de landen kan blijven met de hoogste belasting ter wereld en daar de consequenties uit trekken. De Staat neemt hier een buitensporige plaats in en we moeten deze inperken door om te beginnen de uitgaven te verminderen.

Nous avons déjà souligné combien la réforme de l’impôt des sociétés était décevante. Son principe est de réduire, sans doute insuffisamment, le taux de l’impôt des sociétés, mais elle ne réduit en réalité pas le montant de celui-ci, parce que la diminution du taux s’accompagne de mesures « compensatoires », qui rendent la réforme « neutre budgétairement ». En d’autres termes, l’ensemble des sociétés paieront toujours autant d’impôts, c’est-à-dire trop. Certaines paieront moins, tandis que d’autres paieront encore plus.

La presse a récemment annoncé l’intention du ministre des finances de « réduire encore » l’impôt des personnes physiques. Bien sûr c’est pour après 2019, c’est-à-dire à un moment où ce gouvernement ne sera plus en fonction. Mais surtout, l’information, telle qu’elle est donnée, est doublement erronée.

D’abord, l’impôt des personnes physiques n’a pas diminué sous la législature actuelle, et il est donc inexact d’affirmer qu’on va « encore » le diminuer. Les recettes en cette matière n’ont cessé d’augmenter, et le « tax shift » a, quant à lui, été neutre budgétairement. Les modestes réductions de taxes qu’il comporte ont été compensées par l’augmentation d’autres prélèvements.

Enfin, les intentions du ministre pour après 2019 sont encore de réduire la taxation sur certains revenus, tout en compensant la mesure, entièrement ou partiellement, de manière à aboutir à un résultat neutre budgétairement.

Il s’agit là de gesticulations inutiles. Le problème en Belgique n’est pas de taxer un peu plus ou en peu moins certains types de revenus et de transférer les charges excessives des uns sur les autres. Il faudrait enfin comprendre que l’on ne peut indéfiniment demeurer l’un des pays les plus taxés au monde et en tirer les conséquences. L’Etat prend ici une place excessive, et il faut la réduire, en commençant par diminuer les dépenses.