Dit is een verrichting die vaak en langdurig wordt uitgevoerd.

Een persoon verkoopt de aandelen van zijn vennootschap aan een andere vennootschap, dat hij ook controleert.

In plaats van te voorzien in een prijs die onmiddellijk moet worden betaald, of in vaste afbetalingen voor een vooraf bepaalde periode, wordt bepaald dat de vergoeding voor de overdracht van aandelen bestaat uit een lijfrente, afhankelijk van het overlijden van de schuldeiser-verkoper.

Een dergelijke verrichting houdt, zoals het Hof van Cassatie in een arrest van 21 april 2022 heeft bevestigd, een belasting op roerende inkomsten in, bestaande uit de "achterstallige betalingen" van de lijfrente. Dit omvat een deel van de roerende inkomsten, naast een gespreide terugbetaling, op willekeurige wijze, afhankelijk van de levensverwachting van de begunstigde.

De belastingheffing op deze rente gebeurt tegen het tarief van 30%, maar op een bedrag dat over het algemeen voordelig is: het is 3% van het kapitaal dat de lijfrente vormt, wat over het algemeen veel minder is dan wat werd gebruikt voor de berekening van dat laatste.

Het is moeilijk te begrijpen waarom de pensioengerechtigde zo ver ging om een beroep te doen op het Hof van Cassatie om zich te beklagen over dit plan, dat nogal voordelig is.

Deze belasting is, als roerende inkomsten, alleen verschuldigd als de koper een vennootschap is. Ze bestaat niet als het een natuurlijk persoon is.

We moeten er wel op wijzen dat het in dergelijk geval niet ondenkbaar is dat de administratie zich met betrekking tot "interne meerwaarden" op de voor haar weliswaar niet altijd gunstige rechtspraak beroept, aangezien het gaat om een overdracht aan een vennootschap die onder controle staat van de verkoper. Daarom moet hier bijzondere aandacht aan worden besteed.