Twee personen die in Frankrijk wonen, erven het landgoed van hun tante, die in het Waalse Gewest woonde. Enkele maanden na het verstrijken van de termijn voor het indienen van de successie-aangifte ontdekten zij na hun terugkeer in Frankrijk een visitekaartje van een werknemer van de Banque Internationale de Luxembourg in een doos die aan hun tante toebehoorde, en zij informeerden onmiddellijk de notaris, die belast was met de vereffening van de nalatenschap. De notaris heeft de nodige inlichtingen ingewonnen en nadat hij het bestaan van een Luxemburgse levensverzekering had ontdekt, heeft hij in februari 2015, d.w.z. 4 maanden na de ontdekking, spontaan een aanvullende verklaring afgelegd.

De fiscus legde echter een boete op, die door de erfgenamen voor de rechter werd aangevochten.

Het Hof van Beroep van Luik heeft in een arrest van 25 januari 2019 (RG 2017/RG/119) gepreciseerd dat een administratieve inbreuk nooit louter materieel is, in die zin dat er geen enkel moreel element voor nodig is.

Het moet een fout zijn, of in ieder geval een verzuim, zelfs door onachtzaamheid.

Dit vloeit voort uit het gebruik van de term 'verzuim', wat opzet impliceert: om nog maar te zwijgen van iets dat men geacht wordt te vermelden, door vergetelheid of nalatigheid. Het Hof beroept zich ook op artikel 131 C.Succ., dat bepaalt dat partijen zonder kwade trouw worden vrijgesteld van de verschuldigde boetes als zij bewijzen dat zij geen schuld of nalatigheid hebben begaan.

In dit geval konden zowel de erfgenamen als de notaris aantonen dat zij na de ontdekking van de buitenlandse levensverzekering ijverig hadden gehandeld en dat zij in samenwerking met de bank hadden gehandeld om snel de nodige informatie en documenten te verkrijgen.

De erfgenamen hebben niet 'verzaakt' (d.w.z. : door schuld of nalatigheid) aan de activa in de eerste verklaring, en het Hof van Beroep heeft daarom de beperking van de betwiste geldboete nietig verklaard.