Op 26 februari 2015 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie een beslissing genomen die in eerste instantie de Belgische inwoners die een tweede verblijf in Frankrijk hebben, zal interesseren.

We weten dat het Franse belastingsysteem van inkomsten uit vermogen gekenmerkt wordt door het feit dat de belastingplichtige niet alleen aan deze belasting onderworpen is, maar ook aan “bijdragen voor sociale zekerheid” (genaamd CSG en CRDS) die momenteel meer dan 15% van het inkomen bedragen. Zo ziet een Franse belastingplichtige die, bijvoorbeeld op vastgoedgebied, een meerwaarde realiseert, zich een belasting van 19% opgelegd worden, vermeerderd met een 15 procent voor sociale bijdragen, ofwel een totale belasting van 34%.

Tot in 2012 waren niet-inwoners die over onroerende inkomsten afkomstig uit Frankrijk beschikten, deze sociale zekerheidsbijdragen niet verschuldigd, maar de retroactieve wet op de financiën van juli 2013 heeft dit gunstregime stopgezet, waardoor vele Belgen in een zekere ontreddering ondergedompeld werden: niet alleen zagen zij hun huurinkomsten uit hun gebouwen in Frankrijk veel zwaarder belast, maar werden ze bovendien veel hoger belast als ze beslisten om zich ervan te ontdoen en daardoor een meerwaarde creëerden!

Dat was zonder te rekenen op de volharding van een ….. Nederlandse inwoner!

Deze Nederlandse inwoner, die in Frankrijk woonde maar bij een Nederlands bedrijf werkte, had lijfrenten ontvangen van Nederlandse verzekeringsmaatschappijen die door de Franse administratie beschouwd werden als inkomsten uit vermogen, en dus onderworpen aan de CSG en de CRDS. De Nederlandse inwoner, die in zijn thuisland reeds aan het systeem van sociale zekerheid onderworpen was, heeft laten gelden dat hij, conform de Vordering (EU) nr. 1408/71, slechts aan één systeem van sociale zekerheid kon onderworpen worden. Als zijn inkomsten dus reeds het voorwerp hadden uitgemaakt van heffingen in Nederland, dan konden ze niet meer opnieuw aan een dergelijke sociale inhouding onderworpen worden in Frankrijk.

Verrast door de vraag heeft het EHVJ beslist dat de Verordening nr. 1408/71 in die zin moet geïnterpreteerd worden dat heffingen op inkomsten uit vermogen, zoals deze die in voorkomend geval werden toegepast, een directe en pertinente link vormen met bepaalde sociale zekerheidstakken die in deze Verordening opgesomd worden wanneer zij bijdragen tot de financiering van de verplichte systemen van sociale zekerheid, en dat ze dus tot het toepassingsveld van deze verordening behoren.

Anders gezegd, de CSG en de CRDS mogen dus niet toegepast worden op inkomsten uit vermogen van een Franse inwoner als hij reeds onderworpen is aan een sociaal zekerheidssysteem van een andere Lidstaat.

Ook, en het is hier dat de Belgen die een tweede verblijf hebben in Frankrijk opnieuw kunnen lachen, ontsnappen de onroerende inkomsten van Franse oorsprong van Franse niet-inwoners die onderworpen zijn aan de sociale zekerheid in België of in een andere Lidstaat, voortaan aan de CSG en de CRDS.

Bovendien, als sommigen recent hun Franse tweede verblijf hebben verkocht en zij bij die gelegenheid Franse sociale bijdragen werden ingehouden, kan er misschien nog een bezwaarschrift tegen deze belasting worden ingediend!