De federale regering, die permanent op de rand van overleven staat, heeft niettemin de ambitie om een uitgebreide hervorming van de personenbelasting door te voeren. We kunnen niet verhullen dat dit een echte noodzaak is, omdat de huidige regels van deze belasting oneerlijk, verouderd en ineffectief zijn.

Toch werd het project van meet af aan ontsierd door een manifeste vooringenomenheid.

Hoewel de minister een commissie heeft aangesteld onder voorzitterschap van een uitstekende hoogleraar fiscaal recht, zijn de keuzes van die commissie, zo blijkt uit de pers, uiterst politiek.

Naast een legitieme wens om de laagste belastingschijven te verlagen, zijn er verschillende maatregelen die erop gericht zijn de toch al extreem zware belastingdruk op de middenklasse nog te verzwaren.

De belasting van meerwaarden op effecten, vermogenswinstbelasting op onroerend goed, die van "werkelijke" huurprijzen, de transparantie van professionele bedrijven, dit zijn allemaal belangrijke bijkomende belastingen. Elke maatregel, afzonderlijk genomen, kan misschien worden besproken. Maar nergens wordt er rekening mee gehouden dat deze belastingverhogingen worden overwogen in een land dat al één van de zwaarst belaste ter wereld is en we denken er nooit aan om onrechtvaardigheden te corrigeren die al vaak op dezelfde belastingbetalers wegen. Het belasten van vastgoedinkomsten van eigenaars die de hoogste registratierechten ter wereld betalen (althans in Wallonië en Brussel), en ook de successierechten die tot de zwaarste behoren, is het telkens aanvallen van dezelfde belastingbetalers. Het vermogen belasten, en systematisch vergeten dat het al doodgebloed is door inflatie, en er daarom nooit rekening mee te houden bij de berekening van vermogenswinsten, is het tonen van een manifeste ideologische vooringenomenheid, ten gunste van een nog sterkere herverdeling dan degene die we kennen. Het betekent ook het afslachten van de middenklassen, die nu al de grootste slachtoffers zijn van ons belastingstelsel.