De Kamer van Volksvertegenwoordigers heeft op 12 februari 2021 wegens “hoogdringendheid” een wet aangenomen houdende wijziging van het Wetboek van Inkomstenbelastingen 1992 op het vlak van onroerende goederen gelegen in het “ buitenland”.

Deze wet, die aan de Koning ter bekrachtiging werd voorgelegd, heeft tot doel onroerend goed dat zich in het buitenland bevindt op dezelfde manier te behandelen als onroerend goed dat zich in België bevindt voor wat betreft de toepassing van inkomstenbelastingen.

Men moet er inderdaad aan denken dat de Europese Commissie België reeds in 2007 op de vingers had getikt voor haar ongunstige methode om de belastbare basis van het inkomen uit onroerend goed van Belgische ingezetenen te bepalen voor de goederen die zij in het buitenland bezitten.

Het Hof van Justitie van de Europese Unie oordeelde in april 2018 dat België zijn verplichtingen had geschonden door een systeem te handhaven op grond waarvan buitenlandse inkomsten uit onroerend goed zwaarder werden belast dan inkomsten uit Belgisch onroerend goed.

Terwijl de gebouwen in België die gebruikt worden voor huisvesting alleen worden belast op basis van het kadastraal inkomen, worden onroerende goederen in het buitenland die gebruikt worden voor huisvesting belast op basis van de werkelijke huurwaarde. Op 12 november 2020 veroordeelde Hof van Justitie van de Europese Unie België, dat zijn wetgeving nog niet had gewijzigd, tot betaling van een forfaitair bedrag van 2.000.000 euro en een boete van 7.500 euro per dag vanaf de uitspraak van het arrest tot België zijn wetgeving gewijzigd heeft. Het was dus meer dan dringend geworden voor België om een wet aan te nemen die het houden van onroerende goederen door Belgische ingezetenen in het buitenland en in ieder geval in Europa niet discrimineert.

Nieuwe meldingsplicht:

De wet van 12 februari 2021, die met terugwerkende kracht tot 1 januari 2021 van kracht is, introduceert een nieuwe meldingsplicht bij de Algemene Administratie van de Patrimoniumdocumentatie:

• De Belgische ingezetenen moeten spontaan, uiterlijk op 31 december 2021, alle zakelijke rechten die ze op 31 december 2020 houden op een onroerend goed in het buitenland aangeven.
• De Belgische ingezetenen die een zakelijk recht op een gebouw in het buitenland verwerven of overdragen, moeten dit aangeven binnen de 4 maanden.
• De niet-Belgische ingezetenen moeten binnen de 30 dagen vanaf de 1e dag van de belastbare periode waarvoor ze onderworpen zijn aan de PB houder zijn van een zakelijk recht.

De administratieve boete voor het niet aangeven, die afschrikkend wilde werken, is vastgesteld tussen 250 en 3.000 euro.

Bepaling van het kadastraal inkomen voor onroerende goederen in het buitenland:

De Algemene Administratie van de Patrimoniumdocumentatie zal een kadastraal inkomen voor de buitenlandse gebouwen bepalen.

Dit kadastraal inkomen zal bepaald worden voor alle al dan niet gebouwde onroerende goederen gevestigd in het buitenland, voor zover een Belgische ingezetene ofwel houder is van een zakelijk recht, ofwel de oprichter is van een juridische constructie dat dergelijk recht heeft.

Het kadastraal inkomen van al dan niet gebouwde gebouwen in het buitenland zal vastgelegd worden op basis van de schaal van 2 euro per hectare.

Wat de opgerichte gebouwen betreft, naast de drie bepalingsmethodes van het KI die reeds in het Wetboek van inkomstenbelastingen staan (huurwaarde, vergelijking, waarde 1975 gekapitaliseerd aan 5,3%), voert de wet een vierde methode in die vertrekt van de actuele waarde.

Vertrekkend van het idee dat het voor de belastingplichtige gemakkelijker is om de actuele waarde van het onroerend goed in het buitenland te kennen, laat deze methode toe om de actuele waarde om te zetten door er een correctiefactor op toe te passen, teneinde de waarde van 1975 te bepalen.

Deze correctiefactor wordt elk jaar vastgesteld door deze van het vorige jaar te vermenigvuldigen met het gemiddelde van de maandelijkse benchmarks met betrekking tot de lineaire verplichtingen op 10 jaar verhoogd met één. De correctiefactor is vastgesteld op 15,036 voor het jaar 2020.

Om een onwettigheid te corrigeren, heeft België ervoor gekozen om een echt kadaster van onroerende goederen van Belgen in het buitenland (zelfs ook in naakte eigendom) op te stellen.

Zelfs de onroerende goederen die gehouden worden door “juridische constructies” waarvan de oprichter een Belgische ingezetene is, moeten aangegeven worden.

Het verzamelen van gegevens door de fiscus gaat onverbiddelijk door…

De implementatie kan echter arbeidsintensief zijn voor het algemeen beheer van de patrimoniumdocumentatie.