ours-idefisc

Idefisc — Actualités fiscales

Editorial - Le fisc veut toujours plus de pouvoirs

Le gouvernement ne cesse d’augmenter les pouvoirs de l’administration fiscale et de restreindre les droits des contribuables.

Les agressions sont multiples. Il a fallu d’abord s’en prendre aux quelques vestiges subsistants du secret bancaire. On a à peine voté une première loi, qui permet un accès plus aisé par les fonctionnaires aux données du Point de Contact Central de la BNB que déjà on fait face à une nouvelle exigence du fisc : il veut pouvoir se servir des données de ce point central pour trouver des indices de fraude, alors que jusqu’ici il doit disposer d’indices de fraude pour accéder à ce Point de Contact Central. En d’autres termes, les dernières limites qui existaient devraient être abolies et le fisc connaîtra tout de votre vie privée.

Pendant ce temps, on a déjà accordé la qualité d’officier de police judiciaire à des agents du fisc, qui vont donc pouvoir enquêter dans des équipes mixtes avec des agents de la police. Faire ainsi participer des fonctionnaires agissant sous les ordres de l’Exécutif à une enquête judiciaire n’a pas l’air de déranger le ministre des Finances, qui n’a probablement pas lu Montesquieu, et paraît se moquer du principe de la séparation des pouvoirs.

Plus inquiétant, sur le plan de la procédure, est qu’on peut se demander comment l’administration fiscale pourra encore porter plainte et se constituer partie civile, alors que l’enquête aura été diligentée par des agents travaillant sous son autorité. C’est l’indépendance de la justice qui est ainsi mise en cause, et dans le droit à un procès équitable que l’on met en doute.

A côté de cela, on ne cesse d’augmenter les délais de prescription, et ce dans la plus grande confusion. Le ministre voudrait porter à quatre ans les délais de trois ans et à dix ans les délais de sept ans. C’est revenir sur un pacte séculaire : l’administration fiscale dispose de pouvoirs importants pour établir sa créance, dont le plus spectaculaire est l’obligation, qui n’existe pour aucun autre débiteur d’une dette, de faire lui-même une déclaration, sous peine de sanctions pénales. Mais en échange, l’administration doit établir ses droits dans un délai bref. Notamment parce qu’on ne peut imposer aux contribuables, simples citoyens, de conserver pendant des longues périodes les pièces justificatives, alors que leur rôle n’est pas de faire du stockage de documents pour le fisc.

L’on prétend agir « pour lutter contre la fraude fiscale ». On voit mal en quoi augmenter les délais dissuadera les fraudeurs. Mais l’on peut être certain que ces mesures successives et multiples seront perçues comme injustes – ce qu’elles sont – par les contribuables, et que le peu d’éléments de confiance qui subsistent entre le fisc et la population finira par disparaître. On ne peut rêver de plus fortes incitations à … frauder une administration qui ne respecte plus les gens.

Si l’on voulait vraiment agir contre la fraude, il faudrait pacifier la relation entre l’administration et les contribuables, et faire ce qu’aucun gouvernement n’a jamais voulu : instituer une vraie charte des contribuables donnant à ceux-ci des droits opposables au fisc.

Auteur : Typhanie Afschrift

Editoriaal - De fiscus wilt steeds meer bevoegdheden

De overheid blijft de bevoegdheden van de belastingdienst vergroten en de rechten van belastingbetalers beperken.

De aanvallen zijn talrijk. Allereerst moesten de enkele overgebleven restanten van het bankgeheim aangevallen worden. We hebben amper een eerste wet aangenomen, die ambtenaren gemakkelijker toegang geeft tot de gegevens van het Centraal Aanspreekpunt van de NBB, dat we nu al geconfronteerd worden met een nieuwe eis van de fiscus: ze willen de gegevens van dit centrale punt kunnen gebruiken om aanwijzingen van fraude te vinden, terwijl ze tot nu toe aanwijzingen van fraude moeten hebben om toegang te krijgen tot dit Centraal Aanspreekpunt. Met andere woorden, de laatste beperkingen die er waren, zouden moeten worden afgeschaft en de fiscus weet alles over uw privacy.

Ondertussen hebben belastingambtenaren al het statuut van officier van gerechtelijke politie gekregen, die dus in gemengde teams met politiemensen onderzoek zullen kunnen doen. Het betrekken van ambtenaren die handelen op bevel van de Uitvoerende Macht bij een gerechtelijk onderzoek lijkt de Minister van Financiën, die Montesquieu waarschijnlijk niet heeft gelezen, niet te deren en lijkt de spot te drijven met het principe van de scheiding der machten.

Nog zorgwekkender is dat men zich op het vlak van de procedure kan afvragen hoe de fiscus nog in staat zal zijn om een klacht in te dienen en zich burgerlijke partij te stellen, terwijl het onderzoek zal uitgevoerd zijn door ambtenaren die onder haar gezag werken. Het is de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht die daarmee ter discussie wordt gesteld en het recht op een eerlijk proces wordt in twijfel getrokken.

Daarnaast worden de verjaringstermijnen voortdurend verlengd, en dit in de grootste verwarring. De Minister wil de periode van drie jaar verlengen naar vier jaar en de periode van zeven jaar naar tien jaar. Dit is terugkeren naar een eeuwenoud pact: de belastingdienst beschikt over aanzienlijke bevoegdheden om zijn vordering vast te stellen, waarvan de meest spectaculaire de verplichting is, die voor geen enkele andere schuldenaar van een schuld bestaat, om zelf aangifte te doen, op straffe van strafrechtelijke sancties. Maar in ruil daarvoor moet de overheid binnen korte tijd haar rechten laten gelden. Met name omdat van belastingplichtigen, gewone burgers, niet kan worden verlangd dat zij bewijsstukken gedurende lange tijd bewaren, aangezien het niet hun rol is om documenten voor de belastingdienst op te slaan.

Men beweert op te treden "om belastingfraude te bestrijden". Het is moeilijk in te zien hoe toenemende vertragingen fraudeurs zullen afschrikken. Maar we kunnen er zeker van zijn dat deze opeenvolgende en talrijke maatregelen door de belastingbetaler als oneerlijk zullen worden ervaren – wat ze ook zijn – en dat de weinige elementen van vertrouwen die overblijven tussen de belastingdienst en de bevolking uiteindelijk zullen verdwijnen. Men kan niet dromen van sterkere stimulansen om ... een administratie te bedriegen die mensen niet langer respecteert.

Als we echt tegen fraude zouden willen optreden, zouden we de relatie tussen de overheid en de belastingbetalers moeten pacificeren en doen wat geen enkele regering ooit heeft willen doen: een echt belastinghandvest instellen dat hen rechten geeft die afdwingbaar zijn tegenover de belastingdienst.

Auteur : Typhanie Afschrift
ours-idefisc
Idefisc — Actualités Fiscales
©2003-2020 Idefisc & Words and Wires W3validator