Le gouvernement semble enfin avoir compris qu’il n’est pas possible, pour un pays qui se veut compétitif, de maintenir un taux d’impôt des sociétés de 33,99 %, le plus élevé d’Europe.

Mais il s’y prend fort mal.

On annonce d’emblée que la réduction du taux doit être « budgétairement neutre », ce qui veut dire que l’impôt des sociétés lui-même ne baissera pas. L’on va afficher un taux plus bas, mais on augmentera la base dans la même mesure.

S’il en est ainsi, il est clair que la « grande réforme » que l’on annonce ne servira à rien : les entreprises paieront toujours autant, dans leur ensemble, et il y aura seulement certaines sociétés qui paieront moins, et d’autres qui paieront plus.

A ce stade, il n’existe aucune volonté politique de choisir les bénéficiaires et les perdants de cette opération. Il s’agit seulement de se débrouiller pour réaliser une opération blanche, avec un maximum de médiatisation et un minimum de contenu.

Il est pourtant temps de comprendre que, lorsque les autres pays réduisent effectivement l’impôt des sociétés, et annoncent parfois des diminutions très sensibles, comme c’est le cas de la Grande-Bretagne, la Belgique ne peut se permettre de continuer à être, pour les sociétés comme pour les personnes physiques, un des Etats les plus taxés au monde. Il ne faudra pas alors se plaindre de voir les entreprises quitter le pays ou s’abstenir d’y investir.

L’équilibre budgétaire est certes un objectif raisonnable. Mais il peut être obtenu par d’autres moyens que l’immobilisme consistant à maintenir le niveau global de l’impôt des sociétés.

Il faudrait enfin penser à réduire les dépenses, ce que ce gouvernement n’a jamais fait, malgré ses dires.

Les dépenses publiques n’ont jamais cessé d’augmenter, et l’équilibre pourrait enfin être atteint si l’on réduisait les dépenses au moins dans la même mesure que les recettes de l’impôt des sociétés.

Blijkbaar heeft de regering eindelijk begrepen dat het voor een land dat competitief wil zijn onmogelijk is om een belastingtarief voor vennootschappen te handhaven op 33,99%, het hoogste in gans Europa.

Maar doet dat op een onhandige manier...

Er wordt onmiddellijk bij verteld dat de tariefverlaging “budgetneutraal” moet zijn, wat betekent dat de eigenlijke vennootschapsbelasting niet daalt. Het tarief daalt wel, maar de belastbare basis gaat in dezelfde mate de hoogte in.

In dat geval is het duidelijk dat deze “grote hervorming” een maat voor niets is: wanneer de ondernemingen in het totaal evenveel moeten betalen, zullen er zijn die minder betalen, anderen die meer betalen.

En er bestaat op dit moment geen politieke wil om de winnaars en de verliezers van deze operatie aan te duiden. Er wordt alleen maar een blanco operatie aangekondigd, zeer mediatiek, maar met weinig inhoud.

Het wordt nochtans tijd om te gaan begrijpen dat andere landen de vennootschapsbelasting echt verlagen, met soms behoorlijke tariefverminderingen zoals in Groot-Brittannië; België kan zich niet langer veroorloven om, zowel voor de particulieren als voor de vennootschappen, een van de koplopers te blijven qua belastingdruk. Maar kom dan achteraf niet klagen dat ondernemingen België verlaten of er niet langer willen investeren.

Een begrotingsevenwicht is een meer dan redelijk doel. Maar dat kan men ook bereiken met andere middelen dan het immobilisme waarin de vennootschapsbelasting op hetzelfde niveau behouden blijft.

In tegensteling tot wat ze zegt moet deze regering de uitgaven verminderen, wat ze tot nog toe nooit gedaan heeft!

De overheidsuitgaven zijn alsmaar blijven stijgen en er kan een evenwicht bereikt worden door een vermindering van deze uitgaven, in eenzelfde mate als de daling van de inkomsten uit de vennootschapsbelasting.