Het systeem van dekmantelbedrijven werd nog niet zo lang geleden in veel landen van de wereld gebruikt om de identiteit van de echte begunstigden van een bedrijf te verdoezelen.

De meeste landen hebben een einde gemaakt aan de anonimiteit die daaruit kon ontstaan, door eerst aandelen aan toonder te schrappen en vervolgens door echte begunstigden te dwingen hun identiteit bekend te maken.

In de Europese Unie heeft dit systeem geleid tot de creatie van nationale “UBO” registers (Ultimate Beneficial Owners). In die landen, zoals dat het geval is in België, zijn de gegevens van de economische begunstigden toegankelijk, niet alleen voor de autoriteiten, maar ook voor “het grote publiek”, behalve wanneer de autoriteit in zeer beperkte gevallen een afwijking toestaat.

Tot nu toe was dit niet het geval in de Verenigde Staten, waar het nog relatief gemakkelijk was om een echt verborgen bedrijf te hebben; het succes van staten als Delaware of Montana was onder andere gebaseerd op deze eigenaardigheid.

Het Amerikaanse Congres heeft zojuist de “Corporate Transparency Act” goedgekeurd, die een einde maakt aan deze situatie. Vanaf nu zullen de echte begunstigden van Amerikaanse dekmantelbedrijven of offshorebedrijven hun identiteit moeten geven aan een agentschap van het Amerikaanse Ministerie van Financiën, dat verantwoordelijk is voor de repressie van het witwassen van geld: het Financial Crimes Enforcement Network (FinCEN).

De informatie die aan FinCEN wordt verstrekt, zal echter alleen beschikbaar zijn voor Amerikaanse overheidsinstanties, het Ministerie van Financiën en politiediensten. Het is denkbaar dat door het gebruik van verdragen ter preventie van dubbele belasting staten die een dergelijke overeenkomst met de Verenigde Staten zijn aangegaan, er indirect van kunnen genieten.

Aan de andere kant is er in de Verenigde Staten geen sprake van toegang tot deze informatie voor de pers en het grote publiek. De Amerikaanse keuze lijkt dus sterk op die van landen als Zwitserland, die dit soort informatie voorbehoudt aan overheidsinstanties, de enigen die op het gebied van privacy een legitieme reden hebben om deze te kennen.

Le système des sociétés écrans était encore utilisé, il y a peu de temps, dans beaucoup de pays du monde, pour occulter l’identité des véritables bénéficiaires d’une société.

La plupart des pays ont mis fin à l’anonymat qui pouvait en résulter, d’abord en supprimant les actions au porteur, puis en obligeant les véritables bénéficiaires à faire connaître leur identité.

Dans l’Union Européenne, ce système a abouti à la création de registres nationaux des « UBO » (Ultimate Beneficial Owners). Dans ces pays, comme c’est le cas en Belgique, les informations relatives aux bénéficiaires économiques sont accessibles, non seulement par les autorités, mais aussi au « grand public », sauf dérogation accordée par l’autorité dans des hypothèses très restreintes.

Jusqu’à présent, il n’en était rien aux Etats-Unis, où il était encore relativement facile de disposer d’une société réellement occulte ; le succès d’Etats comme le Delaware ou le Montana reposait, entre autres choses, sur cette particularité.

Le Congrès américain vient d’approuver le « Corporate Transparency Act », qui met fin à cette situation. Désormais, les véritables bénéficiaires des sociétés écrans américaines ou off-shore devront donner leur identité à une agence du ministère du Trésor américain, chargée de la répression du blanchiment : le Financial Crimes Enforcement Network (FinCEN).

Les renseignements fournis au FinCEN ne seront toutefois accessibles qu’aux autorités publiques américaines, le Trésor et les services de police. On peut imaginer que par l’usage des conventions préventives de la double imposition, les Etats ayant conclu une convention de ce type avec les Etats-Unis pourront en bénéficier indirectement.

En revanche, il n’est pas question, aux Etats-Unis, d’un accès à ces informations pour la Presse et le grand public. Le choix américain ressemble par conséquent beaucoup à celui de pays comme la Suisse, qui réserve ce type de renseignements aux autorités publiques, les seules qui, dans le respect de la vie privée, ont un motif légitime pour les connaître.