Zoals uitgelegd in een vorig artikel heeft het Hof van Cassatie op 16 juni 2017 beslist dat België, op grond van de voorrang van het internationaal recht op het nationaal recht, de QFIE (forfaitaire buitenlandse belastingkorting) tegen het tarief van 15% moet toepassen op dividenden van Franse oorsprong die worden uitgekeerd aan een Belgische inwoner, ondanks het verdwijnen van de QFIE uit het Belgisch nationaal recht, in overeenstemming met het tussen België en Frankrijk gesloten dubbelbelastingverdrag.

De Belgische belastingadministratie had aangegeven niet te buigen voor dit arrest (dat intussen in een andere zaak door het Hof van Beroep in Brussel werd gevolgd in een arrest van september 2018).

Naar aanleiding van het arrest van het Hof van Cassatie van 2017 werd de zaak doorverwezen naar het Hof van Beroep te Antwerpen.

Deze laatste heeft zojuist bevestigd dat het Belgisch-Franse dubbelbelastingverdrag, op grond van het algemene rechtsbeginsel van de voorrang van het internationaal recht boven het nationaal recht, voorrang heeft op de bepalingen van het nationaal recht.

Dubbele belasting moet, in overeenstemming met het preventieve Verdrag, worden voorkomen door de toekenning van een "forfaitair buitenlands belastingquotum" (QFIE), waarvan het tarief niet minder dan 15% mag bedragen: de Belgische administratie moet de ingehouden bronbelasting verrekenen met de Belgische roerende voorheffing, waardoor dubbele belastingheffing wordt vermeden.

Er zij aan herinnerd dat, hoewel de wet van 1988 het forfaitaire buitenlandse belastingtarief voor particuliere beleggers heeft afgeschaft, deze afschaffing in strijd is met het tussen België en Frankrijk gesloten dubbelbelastingverdrag, dat Belgische ingezetenen die dividenden uit Franse bron hebben ontvangen en die in Frankrijk aan de bronbelasting zijn onderworpen, toestaat de in België verschuldigde belasting te verminderen met een forfaitair buitenlands belastingtarief onder de door de Belgische wetgeving vastgestelde voorwaarden, zonder dat dit tarief minder dan 15% van het nettobedrag van het dividend mag bedragen.

Het Hof van Beroep van Antwerpen bevestigt dat België dus een minimale forfaitaire buitenlandse belasting moet heffen (15%, dit tarief is voorzien in het preventief Verdrag) en dat de Belgische fiscus zich niet kan beroepen op de interne Belgische regels die deze vermindering aan bijkomende voorwaarden onderwerpen.

Meer dan ooit wordt de Franse aandeelhouders aangeraden een beroep te doen op basis van deze jurisprudentie, die is bevestigd, om de terugbetaling te verkrijgen van de Belgische belasting die in strijd met het dubbelbelastingverdrag is geheven.

Ainsi que nous l’exposions dans un article précédent, la Cour de cassation avait décidé le 16 juin 2017 qu’en vertu de la primauté du droit international sur le droit national, la Belgique devait appliquer la QFIE (quotité forfaitaire d’impôt étranger) au taux de 15% sur les dividendes d’origine française payés à un résident belge, malgré la disparition de la QFIE du droit national belge, conformément à la Convention préventive de double imposition conclue entre la Belgique et la France.

L’administration fiscale belge avait indiqué qu’elle ne s’inclinait pas face à cet arrêt (qui, dans l’intervalle, a été suivi dans une autre affaire par la Cour d’appel de Bruxelles dans un arrêt de septembre 2018).

Suite à l’arrêt de la Cour de cassation de 2017, l’affaire fut renvoyée devant la Cour d’appel d’Anvers.

Celle-ci vient de confirmer qu’en vertu du principe général de droit relatif à la primauté du droit international sur le droit national, la convention belgo-française préventive de la double imposition prime les dispositions du droit national.

La double imposition doit, conformément à la Convention préventive, être évitée par l’imputation d’une « quotité forfaitaire d’impôt étranger » (QFIE), dont le taux ne peut être inférieur à 15% : l’administration belge doit imputer l’impôt prélevé à la source sur le précompte belge, ce qui évite la double imposition.

On se rappellera que si la loi de 1988 a supprimé la quotité forfaitaire d’impôt étranger pour les investisseurs privés, cette suppression s’est faite en contravention avec la Convention préventive de la double imposition conclue entre la Belgique et la France qui permet aux résidents de la Belgique ayant perçu des dividendes de source française qui ont subi une retenue à la source en France de diminuer l’impôt dû en Belgique à concurrence d’une quotité forfaitaire d’impôt étranger dans les conditions fixées par la législation belge sans que cette quotité puisse être inférieure à 15% du montant net du dividende.

La Cour d’appel d’Anvers confirme que la Belgique doit dès lors imputer un montant minimum forfaitaire d’impôt étranger (15%, ce taux étant prévu par la Convention préventive) et qu’il n’est pas possible pour l’administration fiscale belge d’invoquer les règles belges internes qui soumettent cette réduction à des conditions complémentaires.

Il est plus que jamais conseillé aux détenteurs d’actions françaises d’introduire un recours fondé sur cette jurisprudence qui se confirme afin d’obtenir le remboursement de l’impôt belge perçu en violation de la Convention préventive de la double imposition.