Nagenoeg de hele pers is verbaasd en aangegrepen over het feit dat aanzienlijke bedragen - er wordt gesproken over 172 miljard euro - door Belgische bedrijven naar belastingparadijzen worden gestuurd. Dit cijfer komt uit de aangiften van deze bedrijven zelf, wat lijkt aan te tonen dat het hier voor het grootste deel niet om belastingfraude gaat.

Aan de andere kant is het zo dat bedrijven natuurlijk liever geld sturen naar landen met lage belastingen dan naar landen waar ze, zoals in België, het slachtoffer zijn van een echte fiscale hype.

Het is moeilijk te begrijpen waarom zij hier de schuld van krijgen, aangezien de uitgevoerde transacties a priori legaal zijn.

Het zou heuglijk zijn voor België als buitenlandse bedrijven veel geld naar België zouden sturen om in ons land te investeren. Helaas is het tegenovergestelde het geval, met name vanwege de bijna volledige ontmanteling van het systeem van de notionele interest. Deze was verre van perfect, en het zou veel beter zijn geweest om de belastingen voor alle bedrijven te verlagen dan om bedrijven met veel eigen vermogen te bevoordelen. Maar de Belgische belastinghervorming, die had kunnen dienen om buitenlandse investeringen aan te trekken, is volledig mislukt. De filosofie erachter was namelijk om het belastingtarief te verlagen, zonder de belasting zelf te verlagen, door te voorzien in een reeks maatregelen die de belastingdruk juist verhoogden.

Onze regeringen moeten leren dat investeringen altijd bij voorkeur worden gedaan in landen met de laagste belastingen. Anders, zoals we kunnen zien, gaat het geld ergens anders heen ...

De ongelikte beer

Sans grande distinction, toute la presse s’étonne, et s’émeut, de voir que des montants considérables - il est question de 172 milliards d’euros – sont envoyés par les entreprises belges dans les paradis fiscaux. Ce chiffre provient des déclarations de ces entreprises elles-mêmes, ce qui semble montrer qu’il ne s’agit pas, pour l’essentiel, de fraude fiscale.

En revanche, il est vrai que, naturellement, les entreprises préfèrent envoyer de l’argent dans des pays peu taxés que dans ceux où, comme en Belgique, elles sont victimes d’un véritable matraquage fiscal.

Il est difficilement compréhensible qu’on le leur reproche, dès lors que les opérations réalisées sont a priori légales.

Ce qui serait réjouissant pour la Belgique, c’est que les entreprises étrangères y envoient beaucoup de fonds, pour procéder à des investissements dans notre pays. Malheureusement, c’est l’inverse qui se produit, notamment en raison du démantèlement, quasi-total, du système des intérêts notionnels. Celui-ci était loin d’être parfait, et il aurait été nettement préférable de réduire l’impôt pour toutes les entreprises, que de favoriser celles qui disposaient de beaucoup de fonds propres. Mais la réforme fiscale belge, qui aurait pu servir à attirer des investissements étrangers, a été complètement ratée, parce que sa philosophie était de réduire le taux de l’impôt, sans réduire l’impôt lui-même, en prévoyant une série de mesures qui, au contraire, venaient accroître la charge fiscale.

Nos gouvernants devraient apprendre qu’on investira toujours de préférence dans les pays où les charges sont les plus basses. Sinon, comme on le voit, l’argent part ailleurs …

L'ours mal léché