Het is een gevaarlijke periode. De periode waarin de regeringen zich vormen, is deze waarin men zijn kiesklanten wilt compenseren. De belastingplichtigen die de minst georganiseerde groep is, ook al is het de grootste groep, de “geschenken” zijn bijna altijd bijkomende uitgaven. En deze worden gefinancierd met nieuwe belastingen.

Aangezien België de beroepsinkomsten reeds zwaar belast, en, zoals sommigen ook zeggen, ook het spaarwezen, kijken velen uit naar die enkele inkomsten die nog niet zwaar worden belast, om de belasting op deze voor te stellen. In hun idee wil de gelijkheid in belasting altijd zeggen alles zwaarder belasten eerder dan de belasting verlagen van hetgeen te zwaar wordt belast.

Het is om die reden dat we schrik moeten hebben van een belasting, ongetwijfeld met modaliteiten, van de verlaagde tarieven, de termijnen, van de meerwaarde die gerealiseerd worden door fysieke personen of door een deel van hen.

Het meest schadelijke van dergelijke belasting is dat ze riskeert geheven te worden op het nog niet gerealiseerde gedeelte van de toekomstige meerwaarde. Voor alle duidelijkheid, als we in 2008 100 aandelen hebben gekocht en deze vandaag 130 waard zijn, riskeren we op 40 belast te worden als we ze in 2015 voor 140 verkopen. Het is juridisch gezien geen terugwerkende kracht, maar het effect is hetzelfde. Tenzij natuurlijk als we ze vandaag, voor belasting, verkochten tegen 130 en we iets anders kopen…

La période est dangereuse. Celle où se forment les gouvernements est celle où l’on veut récompenser les clientèles électorales. Les contribuables étant le groupe le moins organisé, même s’il est le plus nombreux, les « cadeaux » sont presque toujours des dépenses supplémentaires. Et celles-ci sont financées, par des impôts nouveaux.

Comme la Belgique taxe déjà très lourdement les revenus professionnels, et, quoi qu’en disent certains, lourdement aussi l’épargne, beaucoup lorgnent sur les quelques revenus qui ne sont pas encore trop lourdement taxés, pour en proposer l’imposition. Dans leur esprit, l’égalité de taxation veut toujours dire taxer tout plus fort plutôt que réduire la taxation de ce qui est trop lourdement imposé.

C’est pourquoi il faut craindre une taxation, avec dans doute des modalités, des taux réduits, des délais, des plus-values réalisées par les personnes physiques ou d’une partie d’entre elles.

Le plus pernicieux dans une telle taxation est qu’elle risque de frapper la partie non encore réalisée des plus-values futures. En clair, si l’on a acheté 100 des actions en 2008, et qu’elles valent aujourd’hui 130, on risque d’être taxé sur 40 si on les vend pour 140 en 2015. Ce n’est pas juridiquement une rétroactivité mais l’effet est le même. Sauf bien sûr, si, avant taxation, l’on vendait aujourd’hui les actions au cours de 130 et qu’on achète autre chose ...