En restreignant, sans doute abusivement, les activités économiques pendant la crise, les Etats ont non seulement appauvri des franges entières de la population, mais se sont aussi appauvris eux-mêmes.

Des restaurants et des magasins fermés n’ont pas de TVA à payer, à défaut de chiffre d’affaires. Leurs employés au chômage doivent recevoir des indemnités. Tout cela a été financé avec de l’argent que les Etats ne possédaient pas. Leur dette a considérablement augmenté et cela est d’autant plus grave pour ceux, comme la Belgique, qui étaient déjà surendettés avant cette crise.

Aujourd’hui, la tentation, chez les populistes, notamment de gauche, est d’inviter à « taxer les riches », soit en augmentant le taux de l’impôt des personnes physiques, soit en créant un impôt annuel sur la fortune, soit encore en instaurant un « gros » impôt « unique » sur celle-ci.

Dans tous les cas, cela a abouti à encore augmenter le niveau des prélèvements obligatoires dans des Etats où l’Etat prélevait déjà près de 50 % du PIB, voire plus. A ce niveau, toute augmentation significative supplémentaire rapprochera ces Etats de la situation de certains pays un peu plus modérés du bloc soviétique avant la chute du Rideau de fer. Le poids de l’Etat dans l’ensemble des recettes et dépenses du pays y était situé aux environs de 65 à 70 %. Hélas, on n’en est plus très loin …

Door de economische activiteiten tijdens de crisis, zonder twijfel op onrechtmatige wijze, te beperken, hebben de Staten niet alleen hele bevolkingsgroepen armer gemaakt, maar ook zichzelf.

Gesloten restaurants en winkels hoeven geen btw te betalen, bij gebrek aan omzet. Hun werkloze werknemers moeten een uitkering ontvangen. Dit alles werd gefinancierd met geld dat de Staten niet hadden. Hun schuld is aanzienlijk gestegen, en dit is des te ernstiger voor degenen, zoals België, die voor deze crisis al een te grote schuldenlast hadden.

Vandaag bestaat de verleiding onder populisten, vooral deze van links, om te vragen om "de rijken te belasten", hetzij door het tarief van de personenbelasting te verhogen, hetzij door een jaarlijkse vermogensbelasting in te voeren, hetzij door een "grote" "eenmalige" belasting op rijkdom in te voeren.

In ieder geval heeft dit geleid tot een verdere verhoging van het niveau van de verplichte heffingen in Staten waar de Staat al bijna 50% van het BBP of meer heft. Op dit niveau zal elke bijkomende aanzienlijke verhoging deze Staten dichter brengen bij de situatie van enkele van de wat gematigdere landen van het Sovjetblok vóór de val van het IJzeren Gordijn. Het aandeel van de Staat in de totale inkomsten en uitgaven bedroeg ongeveer 65 tot 70%. Helaas zijn we er niet ver van verwijderd ...