ours-idefisc

Idefisc — Actualités fiscales

Les coups de griffe de l'ours: Une dualité qu'on ne pourra cacher plus longtemps

La crise du confinement n’a pas été perçue de la même façon, par les uns et les autres, sur le plan économique. Pour certains, l’inactivité contrainte pendant une dizaine de semaines est une catastrophe, parfois synonyme de faillite. Les entreprises ne sont pas faites, en général, pour supporter une interruption de leur activité, sans recettes, alors que les charges fixes continuent à peser. C’est vrai aussi, parfois dans une mesure partielle, pour les membres du personnel de ces entreprises.

Mais à côté de cela, beaucoup, s’ils ont supporté la très lourde perte de libertés individuelles résultant du confinement, n’en ont supporté aucune conséquence économique directe, parce que, travaillant dans la fonction publique, ils ont pu continuer à travailler, ou parce que, vivant d’allocations, ils ont pu continuer à ne pas travailler, tout en percevant la même chose.

Cette injustice n’a pas été voulue. Elle résulte des choix, peut-être malencontreux, mais assumés de bonne foi sur le plan de la santé publique. Mais on ne doit pas s’attendre à ce que cette inégalité devant les charges publiques soit un jour compensée parce que les relais politiques de ceux qui n’ont rien perdu sont trop puissants : il s’agit d’une autre version de la loi du plus fort.

L'ours mal léché

De klauwen van de beer: Een dualiteit die we langer niet kunnen verbergen

De lock-down crisis werd op economisch vlak niet door iedereen op dezelfde manier bekeken. Voor sommigen is de beperkte activiteit tijdens een tiental weken een catastrofe, soms betekent het zelfs het faillissement. Bedrijven zijn over het algemeen niet gemaakt om een onderbreking van hun activiteit, zonder inkomsten, te dragen, terwijl de vaste kosten blijven doorwegen. Soms is dit in een gedeeltelijke maatregel ook zo voor de personeelsleden van die bedrijven.

Maar daarnaast hebben velen geen enkel rechtstreeks economisch gevolg ondervonden, als ze het zeer zware verlies van individuele vrijheden als resultaat van de lock-down hebben gedragen, omdat ze hebben kunnen blijven werken in een openbare functie of omdat ze niet hebben kunnen blijven werken omdat ze leven van uitkeringen en nog steeds hetzelfde hebben ontvangen.

Dit onrecht was niet gewenst. Het is het resultaat van keuzes, misschien wel ongelukkige keuzes, maar die te goeder trouw genomen werden op het vlak van de volksgezondheid. Maar we moeten niet verwachten dat deze ongelijkheid rond de overheidslasten op een dag zal gecompenseerd worden omdat de politieke netwerken van hen die niets verloren hebben, te sterk zijn: het gaat hier over een andere wet van de sterkste.

De ongelikte beer

ours-idefisc
Idefisc — Actualités Fiscales
©2003-2020 Idefisc & Words and Wires W3validator